Λοιπόν ήταν το καλοκαίρι του 2002 όταν παρατήρησα στον καθρέφτη -μόνη μου- μια μικρή καμπύλη στη μια πλευρά της μέσης μου...πέρασαν κάποιες μέρες και ρώτησα τη μητέρα μου τί μπορεί να είναι αυτό. Εκείνη πανικόβλητη με βάζει να σκύψω...αυτό ήταν, η σκολίωση μου ήταν εμφανέστατη. Αμέσως πήγαμε στην παιδίατρο μας. Εκείνη με κοιτάει αποσβολωμένη μη μπορώντας να πιστέψει πόσο γρήγορα δημιουργήθηκε η σκολίωση μου. Μας παραπέμπει κατευθείαν στο Νοσοκομείο Παίδων στην Αθήνα, λέγοντας μας πως είναι αδύνατον να αποφύγουμε τον κηδεμόνα. Κηδεμόνας; Τι ήταν αυτό δεν ήξερα, ούτε το είχα ξανακούσει; την ίδια μέρα φεύγουμε για Αθήνα και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα...πήγαμε στο νοσοκομείο, βγάλαμε ακτινογραφία, την είδε ο γιατρό «τέλος», λέει «πρέπει να βάλει κηδεμόνα!». Αφού μου εξήγησαν τι ήταν αυτό και αφού έπαθα το σοκ, πήγαμε να τον φτιάξουμε στα μέτρα μου. Αφού λοιπόν τον φτιάξαμε και τον φόρεσα για πρώτη φορά, από την πρώτη στιγμή ήξερα ότι δεν πρόκειται να αντέξω κάτι τέτοιο, το ήξερα. Οι γιατροί είπαν να τον φοράω 22 ώρες το 24ωρο.

Μόνο και μόνο από αυτό κατάλαβα ότι δεν υπήρχε λογική στο όλο θέμα και καμία συναίσθηση, εννοώντας ότι αν κάποιος φορέσει κηδεμόνα θα καταλάβει αμέσως ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Αποφασίζω λοιπόν μόνη μου να τον φοράω μόλις 2 ώρες την ημέρα και το βράδυ, για το σχολείο ούτε συζήτηση για ευνόητους λόγους... δύσπνοια, κλάματα, αϋπνία, βρίσιμο, ακινησία, ροχαλητό, πόνος, πανικός χαρακτήριζαν κάθε ένα από τα βράδια μου για 3 χρόνια. Το ξέρω ακούγεται υπερβολικό, αλλά αν εσύ που διαβάζεις την ιστορία μου έχεις φορέσει ή φοράς ακόμα κηδεμόνα μπορείς να με νιώσεις. Σιγά σιγά άρχισα να αποκτώ χαμηλή αυτοπεποίθηση, να ντρέπομαι για το πρόβλημα μου μέχρι και να μη θέλω πολλές φορές να με ακουμπάνε στην πλάτη ή να με κοιτάνε. Πήγαμε και ξαναπήγαμε σε πολλούς γιατρούς, βγάλαμε πολλές ακτινογραφίες που αποδείκνυαν πως δεν υπήρχε καμία βελτίωση. Έφτιαξα κι δεύτερο κηδεμόνα μετά από δύο χρόνια,διότι οι γιατροί υποστήριζαν πως έφταιγε ο κηδεμόνας, αλλά και ότι δεν τον φοράω πολλές ώρες. Έβλεπα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, ένιωθα ότι κηδεμόνας δεν με βοηθάει, δεν με διορθώνει, αντιθέτως επιδείνωνε την κατάσταση μου. Μάλιστα οι γονείς μου είχαν παρατηρήσει ότι ο ώμος μου είχε σχεδόν εξαρθρωθεί.

Αυτή η κατάσταση έπρεπε να σταματήσει, έπρεπε να γίνει κάτι πιο ουσιαστικό, πιο δραστικό. Αρχίσαμε λοιπόν να ψάχνουμε το θέμα από άλλες πλευρές. Ξεκίνησαν οι γονείς μου να ρωτούν φυσικοθεραπευτές για την κατάσταση μου και τι μπορούμε να κάνουμε. Έκανα κάποιες φυσικοθεραπείες οι οποίες σκοπό είχαν τη χαλάρωση του σώματος και όχι την βελτίωση, την οποία επιζητούσαμε. Ώσπου ανακαλύψαμε το φυσικοθεραπευτήριο De HOLL. Εκεί λύθηκαν όλα τα ερωτηματικά που τόσα χρόνια υπήρχαν. Το ήξερες ότι η σκολίωση σου δεν έχει να κάνει με τα οστά σου, αλλά τους μύες; Τα οστά δεν έχουν κανένα πρόβλημα, το θέμα είναι μυϊκό. Ακόμη, η σκολίωση είναι πολυδιάστατη δηλαδή δεν περιορίζεται μόνο στην καμπύλη των σπονδύλων, άλλα επιπλέον αυτοί χαρακτηρίζονται από στροφή. Για σκέψου τώρα, ο κηδεμόνας είναι ικανός να σώσει μια τέτοια κατάσταση...το μόνο που καταφέρνει ο κηδεμόνας είναι να πιέσει ένα σώμα σε λάθος σημεία και να ατροφήσει τους μύες.

Αυτά είναι μερικά από τα πράγματα που έμαθα με την επίσκεψη μου στο De HOLL. Επιτέλους κάποιος βρέθηκε να μιλήσει με αποδείξεις. Ξεκίνησα αμέσως τη θεραπεία, η οποία περιλαμβάνει δύο στάδια, αυτό της χαλάρωσης και έπειτα της ενδυνάμωσης των μυών στη σωστή τους θέση. Για να μην πολυλογώ η βελτίωση μου είναι εμφανής. Ακόμα συνεχίζω τη θεραπεία και προσπαθώ για τη βελτίωση μου. Δεν είπε κανείς ότι αυτός είναι ο εύκολος δρόμος, όμως είναι ο πιο αποδοτικός.

Η Αγγελική Κουκιανάκη με την μέθοδό της, αλλά πάνω απ’ όλα με τον χαρακτήρα της βοηθά να αισθανθείς άνετα και οικεία στο χώρο, να πιστέψεις στην βελτίωση σου, να κατευθύνεις εκεί που πρέπει το σώμα σου, κατακτώντας μικρούς στόχους τη φορά, που στο σύνολο τους σε οδηγούν στη βελτίωση του προβλήματος. Το προσωπικό του De HOLL είναι επίσης πολύ αξιόλογο και αντάξιο των προσδοκιών των ανθρώπων που επισκέπτονται το φυσικοθεραπευτήριο. Πραγματικά, νιώθω ήρεμη που ξέρω πλέον πως να αντιμετωπίσω μια κατάσταση σωστά. Σας ευχαριστώ που με βοηθάτε καθημερινά να νιώθω καλύτερα.. σας αγαπώ!