Καλησπέρα σε όλους,

θα σας γράψω όσο πιο σύντομα μπορώ την εμπειρία μας από τον κηδεμόνα που φόρεσε η κόρη μου....ανακαλύψαμε την σκολίωση τελείως τυχαία και η οποία διπλασιάστηκε σε ένα μόλις χρόνο. ΚΗΔΕΜΟΝΑΣ..!!! Όταν άκουσα την λέξη από το στόμα του γιατρού δεν ήξερα πως να αντιδράσω....ήταν μπροστά και η κόρη μου η οποία με κοίταγε στα μάτια περιμένοντας να της εξηγήσω τι την περίμενε.....έψαξα, διάβασα, επισκέφτηκα πολλές φορές τον γιατρό και ρώτησα τι, πως, πότε, για πόσο.....

Το φορέσαμε.......23 ώρες το 24ωρο....καλή ασθενής!!!! Το μωρό μου, ετών 10 δεν έλεγε μιλιά.....μόνο έκλαιγε.....''Δεν ξέρω μανούλα γιατί κλαίω, μου έρχεται από μόνο του...'' . Αποφασίζω μόνη μου να το βγάζει το βράδυ, διότι αν συνεχίζαμε θα νοσούσαμε και ψυχολογικά!!! Περάσανε 6 μήνες...βασανιστικοί, μου τρώγανε την ψυχή....Και κάπου εκεί αρχίσανε οι πόνοι...

''Γιατί πονάει Γιατρέ μου??''

''Ψυχολογικό, ίσως περνάει ίωση, δεν ξέρω..''

Κανένας δεν μας εξήγησε ότι θα έχει πόνους....ούτε ότι θα βγάλει ήβους επίσης...δεν χρειαζόταν το θεωρούσαν περιττό....

Τότε ήταν που έπεσα σε ένα μήνυμα στο forum <<parents.gr>>.....φυσιοθεραπεύτρια, κάπου στην Φιλαδέλφεια όπου χωρίς αυτό το απαίσιο μηχάνημα μας έδινε ελπίδες...Πρέπει να σας πω ότι επισκέφτηκα πολλούς γιατρούς, ο καθένας με την σχολή του, άλλος χωρίς κηδεμόνα στην τύχη και αν η σκωλίωση προχωρήσει θα κάνουμε μια  επέμβαση έτσι απλά, ο άλλος κηδεμόνα διαφορετικού τύπου κτλ κτλ κτλ. Όταν λοιπόν διάβασα αυτό το μήνυμα ενθουσιάστηκα....ασκήσεις, λόγια με λογική χωρίς να βασανίζεται το παιδί μου...

Δεν έχασα χρόνο καθόλου.....Δεν μου υποσχέθηκε τίποτα!!!! Μου εξήγησε ότι θέλει κόπο, προσπάθεια και ότι αν ακολουθήσουμε της οδηγίες της πολύ σύντομα θα αποχαιρετούσαμε αυτό το πράγμα που έτρωγε την καθημερινότητα της κόρης μου...

6 μήνες μόνο πέρασαν.....6 μήνες έφθασαν για να ακούσουμε τα αποτελέσματα της ακτινογραφίας από τον ίδιο γιατρό που την παρακολουθούσε και πριν....Οι μοίρες ήταν ΜΙΣΕΣ!!!!!! Μισές ακριβώς από  πριν  6 μήνες......Η χαρά μου απερίγραπτη....Τα δάκρυα που κυλούσαν από τα μάτια μου ήταν ευγνωμοσύνης στον Θεό που με φώτισε  να διαβάσω αυτό τον μήνυμα και γι ' αυτή την γυναίκα που χάρισε στο παιδί μου την απελευθέρωση του από τα σίδερα.

Μην διστάσετε να μοιραστείτε μαζί της τις ανησυχίες σας...θα σας πει τι μπορεί και τι δεν μπορεί....γιατί πάνω απ' όλα είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ....

Αυτό το μήνυμα το γράφω διότι μπορεί κάποιος όπως και εγώ να το διαβάσει και να γλυτώσει το παιδί του από τα σιδερένια δεσμά του κηδεμόνα. Δεν ξέρω πραγματικά τι με δίδαξε αυτή η ιστορία.....σίγουρα να μην υπομένεις ότι σου λένε όταν βλέπεις ότι αυτό ταλαιπωρεί το παιδί σου....Ψάξτε το όπως έψαξα και εγώ και την βρήκα την λύση και είμαι πολύ ευτυχισμένη. Έμαθα το παιδί μου οτι πρέπει να προσπαθεί, να ελπίζει και να παλεύει ώστε να έχει ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ!!!! Να μην εγκαταλείπει ποτέ την μάχη.....Κάποιος εκεί έξω υπάρχει που μπορεί να το βοηθήσει πιο ανώδυνα, πιο υποφερτά, πιο ανθρώπινα....όπως έκανε η Αγγελική Κουκιανάκη για μας, ήταν ο από μηχανής Θεός....

Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε....μην διστάσετε να με ρωτήσετε οτιδήποτε....θα χαρώ να μάθω οτι κάποιο παιδάκι θα βρεθεί στην θέση που βρίσκεται τώρα το δικο μου παιδί...και σας εύχομαι να βρείτε και εσείς τον από μηχανής Θεό σας όπως εμείς...

Αυτό το κείμενο το έχω δημοσιεύσει από το Δεκέμβριο που πήρα τα αποτελέσματα του παιδιού μου στα χέρια μου στο forum <<parents.gr>> όμως δυστηχώς αντιμετώπισα μια κακή συμπεριφορά μη επιτρέποντας μου να φαίνονται τα ονόματα, τα στοιχεία ώστε να βοηθηθεί και κάποιο άλλο παιδάκι όπως το δικό μου.

Σας ευχαριστούμε κ.Κουκιανάκη και όλους σας από καρδιάς...  είσαστε για μας το καλύτερο στήριγμα!!!!!

Σαμάνθα Ζογκολοπούλου